Do potracenia nie nadają sie wierzytelności przedawnione.To, aby wierzytelności nadawały się do dochodzenia przed sądem lub innym organem państwowym uzasadnione jest egzekucyjną funkcją potrącenia, które umożliwia wierzycielowi przymusową realizację należnego mu świadczenia. Aby mówić o zaskarżalnej wierzytelności wystarczy sama potencjalna możliwość dochodzenia świadczenia na drodze przymusu prawnego. Nie trzeba natomiast wszczynać stosownego postępowania zmierzającego do dochodzenia wierzytelności.

Wierzytelnością zaskarżalną jest np. wierzytelność zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu. Mimo, iż nie może być ona ponownie dochodzona przed sądem z uwagi na powagę rzeczy osądzonej, to zachowuje walor zaskarżalności, ponieważ istnieje możliwość jej dochodzenia za pomocą przymusu egzekucyjnego.

Z uwagi na brak cechy zaskarżalności do potrącenia nie nadają się roszczenia (wierzytelności) wynikające z zobowiązań naturalnych (np. z gier lub zakładów wzajemnych, a także roszczenia przedawnione, z wyjątkiem przewidzianym w art. 502 Kodeksu cywilnego).

Przyjmuje się, że wymaganie zaskarżalności odnosi się tylko do wierzytelności służącej stronie czynnej (potrącającemu), a wierzytelności służące stronie biernej mogą być niezaskarżalne.